مغزهای خالی ...

مدام حس آدمی را دارم که صبح قبل از طلوع خورشید توی زمستانی ترین دی ماه زندگیش با یک لا پیرهن رفته تا بالکن و سیگاری کشیده، سرما تا مغز استخوانش رسیده و سگ لرز زده و نمرده است. چنگ می اندازم به ریشه های دلم ...

مغزهای خالی ......

یک باج دهنده به اضطراب. این چیزی است که در بسیاری روزهای زندگیم بوده ام. یک همواره دلواپس که برای کنترل این حس اغراق شده کارهای زیاده کرده یا نکرده. برنامه هایی که کنسل کرده ام، روابطی که قطع کرده ام، هزینه ها و خرید های اضافه، کوتاه آمدن های غیر ضروری، همراهی ها یا ساکت ماندن های از سر اجبار، تغییر انتخاب ها، گذشتن از خواست ها، رها کردن مسیر، چه لیست بی انتهایی. از اجتناب تا پاک کردن صورت مساله. چقدر هر بار وارد نبردی شده ام که میتوانست شکل نگیرد و تسلیم، با دست هایی بالا گرفته میدان را ترک کرده ام. چقدر هر بار گلویم خشک شده، نبضم تند شده، تمرگزم از دست رفته و ناگهان تصمیم گرفته ام یا باج بدهم یا میدان را خالی کنم. تاسف برانگیز است. زندگیم بسیار متاثر از دلواپسی و همواره تحت سلطه ی اضطراب هایی بیهوده بود. ذهنم یک فاجعه ساز و مغزم در مواجهه با شرایط اضظراری یک از پیش تسلیم شده است. به کلمات فکر میکنم. به هورمونها که در رگ هایم سو میخورند و بدنم را فرا می گیرند و مرا به بند می کشند. به اعتباری فکر میکنم که به اضطراب می دهم. به تلاشم برای خلاصی از آن. چه می شود اگر اسلحه را از کمالگرای درونم بگیرم؟ هر غلطی خواستی بکن، مهم نیست اگر استرس دارم، باج نمی دهم. بعد شاید زندگی روند ساده تری به خود بگیرد. مغزهای خالی ......ادامه مطلب

یه روزایی آدم خیلی «نیست»! یعنی جسمش هست، ولی ذهنش معلوم نیست کجاست؛ خیلی متمرکز در زمان حال و مکان حاضر نیست. انگار پراکنده شده در زمان‌ها و مکان‌هایی که خودش هم خیلی بهشون آگاه نیست. چنین روزایی یجور حس گیجی و سنگینی و کندی دارم. انگار دارم وسط خواب و بیداری راه می‌رم و زندگی می‌کنم.

مغزهای خالی ......

یکی از نکات عجیب در مورد آدمی‌زاد این‌ست که می‌تواند علیرغم تناقض‌های آشکار در افکار و اعمال و رفتارش، بدون اینکه متعجب شود یا دچار مشکل و ناراحتی‌ای گردد به زندگی ادامه دهد!

مغزهای خالی ......

و از نشانه‌هاى او اين است كه شما را از خاك آفريد؛ پس بناگاه شما [به صورت‌] بشرى هر سو پراكنده شديد. (۲۰) و از نشانه‌هاى او اينكه از [نوع‌] خودتان همسرانى براى شما آفريد تا بدانها آرام گيريد، و ميانتا مغزهای خالی ......ادامه مطلب

کلمات رامم نیستند. نه اینکه قبلا بوده‌اند و الآن نیستند؛ هیچوقت درست و حسابی رامم نبوده‌اند. خودم می‌دانم، نوشته‌هایم الکنند. می‌خواهم چیزی را بگویم ولی هر کاری می‌کنم دست آخر نمی‌شود آن چیزی که در سر مغزهای خالی ......ادامه مطلب

کارهای عقب افتاده ی زیادی دارم و حالا اضافه کن تمام تصمیماتی که برای آینده دارم و اضافه کن بیماری م را که عود کرده است، اضافه کن دردهایم را ، و غم هایم را و خاطره هایم را و هزارهزار چیز دیگر را که سنج مغزهای خالی ......ادامه مطلب

حنانه بزرگتر میشه و نگرانی های من بیشتر ... تنها امیدم و عشقم و کسی که بیشتر از همه دوستش دارم

مغزهای خالی ......

آقا قرار شاه و گدا هست یادتان؟!

مشهد، حرم، ورودی باب الجوادتان ...

مغزهای خالی ......

آدم ها یی که زیاد داد و قال می کنند .. آدم هایی که خودشان را شجاع نشان می دهند .. آدم هایی که احساس می کنند همه چیز را می دانند و حق به جانب حرف می زنند .. آدم هایی که زیاد تو چشم هستند یا دلشان می خواهد چیزهایی که می دانند را فریاد بزنند و دیگران را بکوبند .. همان هایی که مدام شکایت می کنند .. یا هر دقیقه از اتفاقات ناگوار زندگیشان می گویند تا کسانی پند بگیرند ..

به خدا همان هایی اند که مغزشان خالی تر از همه است .

مغزهای خالی ......